شوش یا همان شهر باستانی سوسا یکی از قدیمی ترین تمدن های انسانی جهان است که با تاریخچه ای 6000 ساله در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. بر اساس شواهد و اسناد تاریخی، شوش یکی از شهرهای اصلی ایران باستان بوده که شکوه و زیبایی این شهر باعث اهمیت بالای آن بوده است. بررسی این شهر برای اولین بار توسط یک فرد یهودی به نام بنجامین بن جنه در اوایل قرن 12 صورت گرفت. بعد ها شخصی انگلیسی به نام ویلیام کنت لوفتوس اولین حفاری را در سال 1850 در این منطقه انجام داد. با در نظر گرفتن قدمت این شهر، احتمالا شهر سوخته تنها شهر باستانی ایران است که از لحاظ تاریخی قابل مقایسه با شوش می باشد.
نقش رجب، نمونه ای از هنر سنگ تراشی ایران باستان
اولین شکل گیری جامعه در شهر باستانی شوش
در اواسط قرن پنجم قبل از میلاد مسیح، بیش از 100 روستا در دشت خوزستان که امروزه در جنوب غربی ایران قرار دارد، وجود داشت. شکل گیری این روستاها با ورود عشایر آغاز شد و پس از آن سفالگری و کشاورزی در آن مکان شکل گرفت. ساکنان اولین روستاهای این منطقه یک مکان بزرگ به عنوان مرکز روستا و یک قبرستان بزرگ با حدود 2000 قبر در نزدیکی آن ایجاد کرده بودند. جالب است بدانید در هر یک از قبرهایی که در این گورستان وجود دارد یک ظرف سفالی و یک آینه مسی کشف شده است.
شوش، شهر ایلامیان
شهر باستانی شوش بیشتر از هر دوره دیگری به دوره ایلامیان نسبت داده شده است. کلمه ایلام در زبان محلی به معنای مردم کوه است. دلیل این نام گذاری این است که احتمالا مردم این منطقه قبل از مهاجرت، در کوه ها زندگی می کردند. آن ها از این شهر برای تقریبا 2000 سال به عنوان پایتخت خود استفاده می کردند.