قنات ایرانی که دو سال قبل به عنوان یکی از میراث جهانی یونسکو در ایران معرفی شد، یکی از معجزات مهندسی برای تامین آب مورد نیاز در مناطق کم آب است. این سیستم باستانی از تونل های زیرزمینی تامین آب به منظور آب رسانی به مناطقی که کمبود آب دارند استفاده می کند که هنوز هم بعضی از این تونل های سه هزار ساله در مناطق خشک ایران مورد استفاده قرار می گیرند.
ساخت قنات ها پس از عصر آهن شروع شد. در آن زمان نقشه برداران کشف کردند که می توانند منبع آب رودخانه ها را توسط تونل هایی هدایت کنند و آن ها را به جایی که مد نظر دارند بفرستند. در نهایت در زیر زمین قنات هایی به وجود آمد که امروزه می توانید آن ها را از روی سوراخ هایی که در امتداد یک مسیر قرار دارند پیدا کنید. این سوراخ ها به منظور ایجاد روزنه ای برای ورود هوا و اکسیژن مورد نیاز کارگران حفاری تونل به وجود آمده اند.
غار یخی چما، یک غار شگفت انگیز و دیدنی
قنات ها، بخشی جدانشدنی از ایران
فیلمسازی ایرانی به نام کمیل سهیلی قنات های ایرانی را در National Geographic به ثبت رساند. او معتقد است که قنات ها بخشی جدایی ناپذیر از بافت تاریخی کشور ایران هستند. یازده قناتی که مجموعه قنات های ایرانی را تشکیل می دهند، هر کدام دارای مخزن استراحت، مخازن آب و تونل هایی برای هدایت آب هستند. ساخت و ساز این شاهکار مهندسی بسیار دشوار بوده و نیاز به دقت بالایی داشته است. در ساخت این قنات ها باید عوامل مختلفی همچون تعیین زاویه دقیق برای جریان داشتن آب به میزان مناسب و در نظر گرفتن نکات مهم در ساخت و ساز تونل به منظور جلوگیری از ریزش آن در نظر گرفته شود. با این حال این قنات های ارزشمند استحکام خیلی زیادی ندارند و رسیدگی سالانه به منظور جلوگیری از تخریب آن ها ضروری است.
