شاهکارهای معماری زیادی در ایران از دوره ایلخانیان و تیموریان باقی مانده است که در سراسر کشور قابل مشاهده می باشند. در میان شهرهای ایران، تبریز بیشترین تعداد آثار باستانی را دارد که با سبک معماری دوران ایلخانیان و تیموریان ساخته شده اند. مسجد کبود تبریز برجسته ترین اثر تاریخی مربوط به دوره تیموریان در این شهر است.
تاریخچه مسجد کبود تبریز
مسجد کبود که به نام مسجد جهانشاه نیز شناخته می شود، یک مسجد تاریخی با معماری خاص و زیبا است که از شاهکارهای معماری دوران اسلامی به شمار می رود. در برخی از کتاب های تاریخی این ساختمان عمارت مظفریه نامیده شده و علاوه بر آن جمله " العمارت المبارکه المظفریه" که بر روی مسجد نوشته شده، بیانگر آن است که این مسجد با نام عمارت مظفریه نیز شناخته می شود.
مسجد کبود تبریز در دوران سلطان جهانشاه حاکم سلسله قراقویونلو، و با نظارت همسر او و بر اساس عقیده برخی از مورخان به دستور دخترش صالحه ساخته شد. زمان ساخت این مسجد سال 1400 میلادی یعنی حدود 600 سال پیش تخمین زده شده است. مسجد کبود تا کنون دوبار بازسازی شده است، بار اول پس از تخریب توسط زلزله سال 1779 و بار دوم توسط یک معمار ماهر ایرانی به نام رضا معماران در سال 1966 بازسازی شد. طبق منابع کشف شده در مورد مسجد کبود تبریز و همچنین نظریات مورخان، کارشناسان تخمین می زنند که ساخت این مسجد حدود 30 سال طول کشیده است. گنبد مسجد کبود یکی از بزرگترین سازه های آجری در معماری اسلامی است.